In vogelvlucht de herinneringen aan mijn muziekoptredens vanaf lang geleden.
Mijn allereerste bandje (gestart rond 1984): Class. Met voorin in rood overhemd Franck van der Heijden (nu een prijswinnende en veelgevraagde gitarist/ arrangeur/producer die o.a. werkt(e) met Michael Jackson en David Guetta) en naast hem drummer Bob Schimscheimer (nu een vermaard studiomuzikant en eigenaar van een goedlopende opnamestudio). Die krullenbol links is Rogier van Wegberg, die inmiddels heeft gewerkt met o.a. Michael McDonald, Seal, Cee Lo Green en Chaka Khan.
Op veler verzoek hebben we in 2016 een speciaal reünieconcert gegeven in De Bosuil (Weert), lange tijd het episch centrum van het beroemde Bospop-festival (waar we overigens op de allereerste editie speelden)…
…en ja, dat was tof…
…echt tof!
Dat ziet er inderdaad heel anders uit dan dit bluesbandje (LITHO), waarin ik rond de beginjaren 90 ook lange tijd in zong en vaste band was tijdens de jarenlange fameuze Utrechtse BluesRoute.
Inderdaad een heel verschil ook weer met dit pretbluesbandje: BLUESMASTERS. Daarin speelde ik vanaf 1999 bijna 14 jaar lang in en is er geen bluesfestival in de lage landen te vinden waar we niet geweest zijn.
In de loop der jaren zijn er wat samenstellingswijzigingen geweest. Zelfs Ria Valk hebben we in 2007 uitgenodigd, nadat ik haar hit “Rockin’ Billy’ had bewerkt tot een Engelstalig duet (“Rockin’ Billy Meets Funkin’ Milly”). Die single is er ook gekomen, wat zelfs RTL Boulevard oppikte. Het was trouwens het begin van een concept, waarin we legendarische Nederlandstalige hits met de oorspronkelijke artiest zouden bewerken en opgepimpt opnieuw zouden uitbrengen. Dat was ook als tv-format bedacht. Een aantal haden we destijds zelfs al klaar, zoals “Ben Ik Te Min” van en met Armand. Klinkt dat bekend? Maar de tv wilde niet. Jaaaaaren later kwam “Ali B Op Volle Toeren”. I rest my case…
Tijdens een portret dat ik in 2006 voor de NTR maakte van funklegende Joseph Bowie (frontman van Defunkt) wilde hij samen een track met me opnemen. So we dit it.
Met de Amerikaan Chris Daniels en zijn band The Kings treed ik sinds begin jaren ’90 nog steeds regelmatig op als hij in het land is…
…maar in 1993 mocht ik bij hem thuis in Boulder, Colorado ook al twee tracks opnemen (hij compositie, ik de lyrics) en tussendoor in zijn Porsche door de Rocky Mountains rijden. Btw, die tracks waren onderdeel van een complete CD, waarvoor ik teksten had geschreven over het gevoel dat je (voor de eerste keer) vader wordt en waar ik bevriende componisten voor de muziek had gevraagd. Die CD is er ook gekomen en toen tien jaar later Sony Records er wind van kreeg, heb ik ze wat laten luisteren. Ze wilden minimaal één van de tracks die ik met Chris had geschreven uitbrengen. De kunstenaar in mij zei: “Nee dank je, het is een te persoonlijk project.” Ja ja, kunst is lijden.
Sinds begin 2017 zing ik bij de Later Als Je Big Band. Dat ziet er zo uit……en zo.
Heel, heel soms
mag ik me vereerd voelen om iets te mogen doen met (inter)nationale grootheden.
Een liedje, een interview, als aankondiger, whatever. Hier een greep daaruit…
Jett RebelKyteman (en ik wacht nog steeds op het moment dat ik mijn rode trompet terugkrijg…)Amos LeeTentempièsMarc CohnSilje Nergaard (in 2008 en in 2018)DeWolffMelody GardotTante Joke Karaoke Band, met neef Daan Boom (l) en Jasper DemollinAndré Hazesen zoals ik eerder zei: Ria Valk
Kom snel weer eens terug op deze pagina, want voor je het weet staan er weer nieuwe foto’s bij.