PASSIE WORDT WERKELIJKHEID
Het klopt, televisie is mijn core-business: nagenoeg mijn gehele werkbare leven bestaat uit televisie-activiteiten. Toch is er een eerdere liefde: het theater.
Al op de lagere school deed ik mee aan toneelvoorstellingen (vaak ook in de hoofdrol) en klom ik tijdens feestjes op tafels om conferences van Toon Hermans integraal voor het aanwezige publiek te spelen. Tijdens de middelbare school was ik al een vaste bezoeker van het plaatselijke theater en als ik toen een betere decaan had gehad, had die me kunnen vertellen dat er zoiets bestond als de kleinkunstacademie, had ik daartoe alles op alles gezet. Ik heb op jongvolwassen leeftijd wel tot twee keer toe geprobeerd toegelaten te worden op de toneelacademies in Maastricht en Eindhoven, maar helaas, ik had toch moeten inzien dat 100% serieus zijn niet mijn ding is. In het laatste decennium voor de eeuwwisseling ben ik dan toch op een acterende wijze het podium opgeklommen. Eerst als theatersporter, maar vanaf 2003 als stand-up comedian (zie onder het kopje “comedy en hoe het begon”).
Wanneer ik zelf niet op de planken stond, was en ben ik met grote regelmaat in de theaterzetels te vinden. Voor het betere toneel en de verrassende musicals, maar vooral voor cabaret. Het absolute voordeel van dit laatste genre is het feit, dat ik met name met de cabaretiers en comedians van ‘mijn generatie’ vaak samen het podium heb gedeeld. Dit unieke netwerk dat ik in de jaren heb opgebouwd is van groot nut gebleken voor het programmeren van voorstellingen en shows. Toen ik dus in 2019 gevraagd werd programmeur van Stadsschouwburg Utrecht te worden was dat een geschenk uit de hemel, waarvoor ik zelfs mijn tv-carrière opzij heb gezet. Sterker nog, toen mijn contract daar (mede vanwege de coronasituatie) niet verlengd werd, heb ik besloten de rest van mijn werkzame leven in de culturele sector te blijven.
Sindsdien heb ik tijdens corona gespeurd naar baanmogelijkheden als programmeur (wat dus een zo goed als onmogelijk bleek te zijn door o.a. de onzekerheden door de verschillende lockdowns), maar heb ik in die tussentijd wel mijn netwerk uitgebreid. na de lockdowns heb ik gelukkig ook weer theatertechniek kunnen doen voor veelbelovende cabaretiers als Emiel van der Logt. Deze discipline heb ik me als autodidact eigen gemaakt, nadat deze generatie cabaretiers duidelijk heeft gemaakt het liefst samen te werken met een technicus, die ook weet hoe het is om als comedian op het podium te staan en op die manier als sparringpartner te dienen).
En om als programmeur of (midden-)manager in een theater nog beter uit de verf te komen, heb begin 2021 in twee maanden tijd (1) een éénjarige HBO-gerichte opleiding Bedrijfskunde met Leiderschap afgerond. En alsof dat niet genoeg was heb ik 2022 en 2023 de masterclass Programmeur van de Toekomst (Coaching in Cultuur) èn het prestigieuze executive leerprogramma Leiderschap In Cultuur Zakelijk van de Utrechtse universiteit afgerond. En dat allemaal nadat ik eindelijk aan de slag kon gaan als programmeur (officieel Curator Theater & Dans) bij het Amsterdamse Podium Mozaïek, waar ik nu nog steeds zit (inclusief een tijdelijke betrekking als programmeur bij de Almeerse Kunstlinie). Inmiddels ben ik zo goed als fulltime bij Podium Mozaïek verankerd en doe ik weer wat ik het liefste doe: werken in de culturele sector! En hier in Amsterdamn-West strekt dat ook uit tot werkzaamheden buiten het eigen theater. Denk daarbij niet alleen als het vakmatig bezoeken van festivals als Oerol of de Parade, maar ook aan het deelnemen aan internationale programmeursmeetings (zoals in België of tijdens de Edinburgh Fringe).
En oja, als ik dan nog de tijd vind sta ik ook nog op het podium als stand-op comedian!