PASSIE WORDT WERKELIJKHEID
Het klopt, televisie is mijn core-business: nagenoeg mijn gehele werkbare leven bestaat uit televisie-activiteiten. Toch is er een eerdere liefde: het theater.
Al op de lagere school deed ik mee aan toneelvoorstellingen (vaak ook in de hoofdrol) en klom ik tijdens feestjes op tafels om conferences van Toon Hermans integraal voor het aanwezige publiek te spelen. Tijdens de middelbare school was ik al een vaste bezoeker van het plaatselijke theater en als ik toen een betere decaan had gehad, had die me kunnen vertellen dat er zoiets bestond als de kleinkunstacademie, had ik daartoe alles op alles gezet. Ik heb op jongvolwassen leeftijd wel tot twee keer toe geprobeerd toegelaten te worden op de toneelacademies in Maastricht en Eindhoven, maar helaas, ik had toch moeten inzien dat 100% serieus zijn niet mijn ding is. In het laatste decennium voor de eeuwwisseling ben ik dan toch op een acterende wijze het podium opgeklommen. Eerst als theatersporter, maar vanaf 2003 als stand-up comedian (zie onder het kopje “comedy en hoe het begon”).
Wanneer ik zelf niet op de planken stond, was en ben ik met grote regelmaat in de theaterzetels te vinden. Voor het betere toneel en de verrassende musicals, maar vooral voor cabaret. Het absolute voordeel van dit laatste genre is het feit, dat ik met name met de cabaretiers en comedians van ‘mijn generatie’ vaak samen het podium heb gedeeld. Dit unieke netwerk dat ik in de jaren heb opgebouwd is van groot nut gebleken voor het programmeren van voorstellingen en shows. Toen ik dus in 2019 gevraagd werd programmeur van Stadsschouwburg Utrecht te worden was dat een geschenk uit de hemel, waarvoor ik zelfs mijn tv-carrière opzij heb gezet. Sterker nog, toen mijn contract daar (mede vanwege de coronasituatie) niet verlengd werd, heb ik besloten de rest van mijn werkzame leven in de culturele sector te blijven.
Sindsdien speur ik naar baanmogelijkheden als programmeur en breid ik in de tussentijd mijn netwerk uit. In de tussentijd blijf ik theatertechniek doen voor veelbelovende cabaretiers als Emiel van der Logt. Deze discipline heb ik me als autodidact eigen gemaakt, nadat deze generatie cabaretiers duidelijk heeft gemaakt het liefst samen te werken met een technicus, die ook weet hoe het is om als comedian op het podium te staan en op die manier als sparringpartner te dienen). En om als programmeur of (midden-)manager in een theater nog beter uit de verf te komen, heb begin 2021 in twee maanden tijd (1) een éénjarige HBO-gerichte opleiding Bedrijfskunde met Leiderschap afgerond. Zodra ik weer aan de slag kan in een theater, mag ik meteen de uitnodiging verzilveren om deel te nemen aan het prestigieuze executive leerprogramma Leiderschap In Cultuur Zakelijk van de Utrechtse universiteit.
Kortom: deze jongen voegt met zijn aparte aanvliegroute iets wezenlijks en oorspronkelijks toe aan het programma-aanbod van welk theater dan ook!